معرف بندیکت یکی از معرف های بیوشیمی است که برای تشخیص وجود قند های احیاکننده به کار میرود. قند های احیاکننده، شامل همهی منوساکاریدها و بسیاری از دی ساکاریدها مثل لاکتوز و مالتوز میباشد. این معرف، یک ترکیب شیمیایی و مخلوطی پیچیده از کربنات سدیم ، سدیم سیترات و مس (II) سولفات پنتاهیدرات است
کاربردهای محلول بندیکت:
1. تشخیص گلوکز در ادرار:
از محلول بندیکت می توان برای آزمایش وجود گلوکز در ادرار استفاده کرد. بعضی از قندها مانند گلوکز قندهای احیا کننده نامیده می شوند زیرا قادر به انتقال هیدروژن ها (الکترون ها) به سایر ترکیبات هستند، روندی به نام احیا .