گوی پلاسما
پلاسما یکی از چهار حالت اصلیِ ماده است که در گذشته در بین گازها قرار داشت.
پلاسما گاز نیست زیرا مهم‌ترین خاصیت گازها یعنی پیروی از فرمول PV=nRT را ندارد. علت این موضوع این است که پلاسما گازی از یون ها تشکیل شده است و باعث می‌شود که نتوان این ماده را فشرده کرد چون بارهای همنام یونها به شدت یکدیگر را دفع می کنند و نیروی بسیار زیادی ایجاد می‌شود.
از دیگر ویژگی پلاسما این است که گازها نمی‌توانند الکتریسیته را انتقال دهند ولی پلاسما می‌تواند.
اساس کار گوی پلاسما هم همین است در گوی پلاسما می‌توان برق را در حال انتقال در هوا مشاهده کرد.
گوی‌های پلاسما بیشتر به شکل کره‌ای ساخته می‌شوند. گوی پلاسما یک کره شیشه‌ای پر شده با آمیزه‌ای از گازها (معمولاً هلیوم و نئون و گهگاه زنون و کریپتون) است که در فشار کم(کمتر از ۰٫۰۱ اتمسفر) نگه داشته می‌شود و به وسیلهٔ یک ترانسفورماتور جریان متناوب بسامد بالا (حدود ۳۵ کیلوهرتز و۲kV) تغذیه می‌گردد.
کره‌ای بسیار کوچکتر که در مرکز گوی شیشه‌ای وجود دارد نقش الکترود را ایفا می‌کند. رشته‌های پلاسما از کره مرکزی به سمت عایق شیشه‌ای بیرونی کشیده می‌شوند و پرتوهای ثابتی از نور را به وجود می آورند. پرتوها نخست در راستای خطوط میدان دوقطبی قرار می‌گیرند ولی سپس تحت تأثیر همرفت به بالا حرکت می‌کنند.
با نزدیک کردن دست به جداره شیشه میدان الکتریکی بسامد بالا تغییر شکل می‌یابد و این امر باعث می‌شود پرتو به سمت نقطه تماس تغییر جهت دهد. اینجا شیشه، نقش دی الکتریک خازن را ایفا می کند که بین دست و گاز یونیده شده قرار گرفته‌است.
با توجه به اینکه شیشه عایق مغناطیسی نیست، اگر یک جسم رسانا را نزدیک گوی کنیم در آن جریان الکتریکی القا می‌شود.
